Przejdź do zawartości

Monica Bellucci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monica Bellucci
Ilustracja
Monica Bellucci (2009)
Data i miejsce urodzenia

30 września 1964
Città di Castello

Zawód

aktorka, modelka

Współmałżonek

Vincent Cassel
(1999-2013)

Lata aktywności

od 1990

Monica Anna Maria Bellucci (ur. 30 września 1964 w Città di Castello) – włoska aktorka.

Początkowo pracowała jako modelka, w filmie debiutowała w 1990 roku. Grała głównie w filmach włoskich i francuskich (m.in. Apartament z 1996, nominacja do Cezara; Doberman z 1997).

Pozycję gwiazdy ugruntowała rolami w kontrowersyjnym Nieodwracalne Gaspara Noé z 2002, ekranizacji komiksu Asterix i Obelix: Misja Kleopatra z 2002, drugiej i trzeciej części trylogii Lany i Lilly Wachowskich (Matrix Reaktywacja i Matrix Rewolucje z 2003) oraz w Pasji Mela Gibsona (2004), gdzie wcieliła się w postać Marii Magdaleny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Monica Bellucci urodziła się w Città di Castello jako jedyne dziecko Pasquale Bellucciego, właściciela firmy spedycyjnej i Brunelli Briganti, gospodyni domowej. Data urodzenia aktorki pozostaje sporna. Podaje się lata 1964[1], 1968[2] i 1969[3]; najwięcej zdaje się przemawiać za pierwszą z podanych dat[4].

W 1984 roku[5] ukończyła Liceum Klasyczne im. Pliniusza Młodszego (Liceo Classico „Plinio il Giovane”) w rodzinnym mieście, a następnie rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie w Perugii (Università degli Studi di Perugia).

W celu utrzymania się na studiach już na pierwszym roku rozpoczęła karierę modelki. Po 6 miesiącach[6], roku[7] lub dwóch latach[8] zrezygnowała ze studiów, nie mogąc pogodzić ich z pracą.

W roku 1988 przeniosła się do Mediolanu i podpisała kontrakt z Elite Model Management. Szybko została jedną z głównych modelek domu mody Dolce & Gabbana. Reklamowała biżuterię, perfumy i zegarki. Jej zdjęcia pojawiały się we włoskich (m.in. okładka „Blow Up” z maja 1992 roku) i zagranicznych magazynach (m.in. okładka francuskiego „Photo” z kwietnia 1990 roku; amerykański „Sports Illustrated” z 11 lutego 1991 roku). Pozowała m.in. dla takich fotografów jak Bruce Weber, Richard Avedon i Fabrizio Ferri.

Podobnie jak wiele modelek postanowiła spróbować swoich sił w filmie. W 1990 roku zagrała swoją pierwszą rolę we włoskim serialu Życie u boku dzieci w reżyserii Dina Risiego. Jej debiutem kinowym był film La Riffa z 1991 roku, gdzie wcieliła się we Francescę, wdowę zmuszoną do uprawiania prostytucji.

W jednym z magazynów zauważył ją Francis Ford Coppola i tylko na podstawie zdjęć[7] dał jej niewielką rolę w Drakuli (1992). Bellucci, izraelska modelka Michaela Bercu oraz Rumunka Florina Kendrick zagrały trzy narzeczone transylwańskiego władcy.

Po występie u Coppoli kariera aktorska Moniki Bellucci nie nabrała szczególnego rozpędu. W Bohaterach – komedii kryminalnej Carla Vanziny z 1994 roku – zagrała piękną Deborah, jednak zwykle dostawała role trzecioplanowe lub epizodyczne jak żona faraona w uhonorowanym nagrodą Emmy filmie biblijnym Józef (1995) czy księżniczka w niemiecko-włoskiej baśni filmowej Księżniczka Alisea (1996), gdzie nie została uwzględniona nawet w napisach końcowych[9]. W filmie Il cielo è sempre più blu (1995) Antonia Luigiego Grimaldiego zagrała w epizodzie trwającym około minuty.

W 1996 roku, gdy zdobyła rolę Lisy w Apartamencie Gilles’a Mimouniego, definitywnie zdecydowała się na aktorstwo i wyjechała do Francji. Film okazał się sporym sukcesem, zdobywając m.in. nagrodę BAFTA w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Z kolei sama Bellucci w 1997 roku za występ w Apartamencie otrzymała nominację do Césara w kategorii najbardziej obiecująca aktorka.

Po Apartamencie wystąpiła w kolejnych francuskich produkcjach – m.in. sensacyjnym Dobermanie Jana Kounena (1997), komediowym W krzywym zwierciadle wyobraźni Laurenta Bénéguiego (1997) oraz w czarnej komedii Hervégo Hadmara zatytułowanej Jak ryba bez wody (1999). Pojawiła się też w Atomowym amancie (1998), melodramacie hiszpańskiej reżyserki Isabel Coixet. Włoska aktorka nie rezygnowała z występów w filmach produkowanych w jej ojczyźnie – w komediodramacie zatytułowanym Noworoczny koniec świata (1998) wcieliła się w postać zdradzanej przez męża Giulii, która mści się na niewiernym małżonku. Autorem scenariusza (opartego na powieści Niccolò Ammanitiego) i reżyserem tego filmu był Marco Risi, syna Dina Risiego, u którego osiem lata wcześniej debiutowała Bellucci.

W 2000 roku po raz pierwszy zagrała dużą rolę w hollywoodzkiej produkcji – w Podejrzanym wystąpiła obok Gene’a Hackmana i Morgana Freemana. Film był remakem francuskiego kryminału zatytułowanego Przesłuchanie w noc sylwestrową z 1981 roku. Bellucci zagrała Chantal[10], piękną i wyrachowaną żonę adwokata Henry’ego Hearsta, oskarżonego o zabójstwo dwóch nastoletnich dziewczynek.

Po występie w Podejrzanym otrzymała wiele propozycji zagrania w amerykańskich filmach[7], które odrzuciła, decydując się przyjąć tytułową rolę w Malenie Giuseppe Tornatore.

W 2002 roku wystąpiła w filmie Nieodwracalne. Dzieło Gaspara Noé było przeznaczone dla widzów, którzy skończyli 21 lat m.in. ze względu na kilkunastominutową scenę gwałtu; Bellucci grała ją 6 razy bez przerw. „Nie sądzę, by amerykańska aktorka jej klasy odważyła się na coś takiego. Monica ma jaja” – komentował Noé[7]. Krytyka doceniła jednak występ włoskiej aktorki. „Dotąd bywała ozdóbką ekranów – teraz zabłysła w dojrzałej, dramatycznej roli” – pisał Wiesław Kot[11].

W 2004 roku, z powodu ciąży, zrezygnowała z roli w filmie Zimne dranie (zastąpiła ją Connie Nielsen)[12]. Zasiadała w jury konkursu głównego na 59. MFF w Cannes (2006).

W 2015 roku w filmie Spectre w wieku 51 lat wcieliła się w postać Lucii Sciarry, stając się jednocześnie najstarszą „dziewczyną Bonda”.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

3 stycznia 1990 roku poślubiła fotografa Claudio Bassę; ich małżeństwo zakończyło się rozwodem. Później była związana z włoskim aktorem Nicolą Farronem. W 1996 roku związała się z francuskim aktorem Vincentem Casselem, którego poznała na planie filmu Apartament. Bellucci i Cassel pobrali się w 1999 roku. Para zamieszkała w Paryżu. 12 września 2004 roku w Rzymie urodziła się ich córka – Deva. 21 maja 2010 roku w Rzymie urodziła się ich druga córka – Léonie. Pod koniec sierpnia 2013 doszło do rozwodu. W lutym 2023 ogłosiła, że jest w związku z amerykańskim reżyserem Timem Burtonem[13].

Bellucci w wywiadzie przyznała, że pochodzi z katolickiego regionu Włoch, ale nie czuje się katoliczką, lecz agnostyczką[14].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Monica Bellucci w bazie IMDb (ang.)
  2. M.in. Anita Piotrowska: Monica Bellucci, s. 213; Biographie, Monica-bellucci-on-line (dostęp 2007-04-29).
  3. Biografia, Monica Bellucci World Site, [1] (dostęp 2007-04-29). Podobnie też Dana Thomas, Bella Bellucci, s. 101, która w 2003 roku pisała o niej 34-letnia Włoszka. Sama Bellucci w wywiadzie dla The Times w październiku 2005 roku twierdziła, że ma 36 lat; Monica Bellucci, Time Online, 30.10.2005, [2] (dostęp 2007-05-25).
  4. Il doppio compleanno di Monica, Tiscali Italia, 2003, [3] (dostęp 2007-04-29); Monica Bellucci w bazie Notable Names Database (ang.)
  5. Lo sapevate che...? Monica Bellucci, Benvenuti Nella Home-Page di Luidomi!, [4] (dostęp 2007-05-26).
  6. Biography, Monica Bellucci Fan, [5] (dostęp 2007-06-27).
  7. a b c d D. Thomas, Bella Bellucci, s. 101.
  8. E. Tarasiuk, Bella Bellucci, s. 27; E. Szabłowska, Monica Bellucci, Zone Europa, [6] (dostęp 2007-05-27).
  9. Sorellina e il principe del sogno, Internet Movie Database, [7] (dostęp 2007-05-26).
  10. W wersji z 1981 roku rolę Chantal zagrała Romy Schneider.
  11. Wiesław Kot, Pętla przemocy, „Newsweek Polska” nr z dn. 9.02.2003 (6/2003), s. 104.
  12. „The Ice Harvest” – Connie Nielsen zastąpi ciężarną Bellucci, Stopklatka.pl, 17.03.2004, [8] (dostęp 2007-04-30).
  13. Monica Bellucci et Tim Burton sont en couple. Une histoire née à Lyon [online] [dostęp 2023-06-21] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-20] (fr.).
  14. Monica Bellucci Interview [online] [dostęp 2021-06-21] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piotrowska Anita: Monica Bellucci, [w:] Słownik filmu pod red. Rafała Syski. Kraków: Zielona Sowa, 2005, s. 213. ISBN 83-7389-981-2.
  • Tarasiuk Ewa: Bella Bellucci, [w:] „Życie jest piękne”, dodatek do Dziennika. Polska-Europa-Świat nr z dn. 13.05.2006 (4/2006), s. 26–27.
  • Thomas Dana: Bella Bellucci, [w:] „Newsweek Polska” nr z dn. 18.05.2003 (20/2003), s. 100–101.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]